अभिध्या _abhidhyā

अभिध्या [ध्यै-अङ्]

1 Coveting another's property. न चाचिकीर्षीत् परवस्त्वभिध्याम् Bu. Ch.2.44.

-2 Longing, wish; desire in general; अभिध्योपदेशात् Br. Sūt.

-3 Desire of taking (in general).